Η Ξάνθη κι η Γαύδος θα μπορούσαν να αποτελέσουν την αρχή και το τέλος ενός οδοιπορικού σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ειδικά για θαρραλέους με μηχανή. Καλός εξοπλισμός και μπόλικη διάθεση για περιπέτεια αρκούν. Τα ενδιάμεσα του ταξιδιού μπορεί να είναι κυρίως θαλασσινά ή στεριανά. Τα άκρα είναι δύο μοναδικές περιοχές, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους, αρκετές για να αναδείξουν τον πλούτο της χώρας.Η Ξάνθη έχει για στολίδι την παλιά πόλη της. Τα αρχοντικά, τα σπίτια, την αρχιτεκτονική, τις εκκλησιές και τα τζαμιά, το ωραίο της λαογραφικό μουσείο. Όσες φορές και αν την περπατήσεις δεν κουράζει και οι ντόπιοι την έχουν προστατεύσει από την υπερεκμετάλλευση - ένα μαγαζί θα βρείτε όλο και όλο μες στην πόλη. Οι περιπατητές και ευτυχείς σουλατσαδόροι βρίσκουν, όμως, τα πάντα στις παρυφές της παλιάς πόλης, στην πλατεία Αντίκα.
Ο Κόσυνθος ποταμός ομορφαίνει την Ξάνθη και η παλιά του κοίτη φιλοξενεί ένα από τα πιο πολύχρωμα παζάρια της Βόρειας Ελλάδας, κάθε Σάββατο. Το καλοκαίρι δεν είναι η καλύτερη εποχή να το χαρεί κανείς, ωστόσο. Τα Σάββατα οι ντόπιοι φεύγουν για κάποια από τις κοντινές, εξαιρετικές παραλίες, όπως ο Αη-Γιάννης στα Άβδηρα, και οι πόρτο-Λάγος με την θεωρούμενη ως ιαματική λάσπη του βυθού του - ή μάλλον του ρηχού του-, Μάγκανα και Φανάρι προς τη Ροδόπη.
Ιδανική για δροσιά είναι και η ποταμίσια εκδρομή στο Νέστο. Τα πανέμορφα Τέμπη του ποταμού μπορεί εύκολα να τα προσεγγίσει κανείς, είτε ξεκινώντας τον περίπατο μιάς ώρας από το χωριό Τοξότες - μετά την ώρα η διαδρομή δυσκολεύει αρκετά-, είτε με το τουριστικό τρενάκι που προσφέρει την ξεκούραστη εναλλακτική λύση. Η τρίτη περίπτωση είναι να προτιμήσει την κατάβαση του Νέστου με κανό καγιάκ. Η κατάβαση κρατά περίπου δύο ώρες, το σκαφάκι περνά μέσα από πανέμορφα τοπία και η διαδρομή είναι πανεύκολη, προσφέρεται για οικογένειες.Στην αρχή της διαδρομής αλλά και μέσα στα Τέμπη υπάρχουν μικρά μαγαζάκια με νόστιμους μεζέδες και τιμές που αποτελούν σοκ για τους Αθηναίους. Για όσους επιστρέψουν στην πόλη, μεζέδες και καλομαγειρεμένο φαγητό περίμενουν στα Φαναράκια, τον Ερωδιό, την Ξανθίππη, που έχει θέα όλη την Ξάνθη, και το Κοκκόρι στην παλιά πόλη.Ειδικά το Σαββατοκύριακο, είναι αδύνατον οι επισκέπτες να μην προσέξουν τις ουρές αυτοκινήτων στην οδό 28ης Οκτωβρίου. Πλήθη προσκυνητών της ζαχαροπλαστικής τέχνης συγκεντρώνονται για να λατρέψουν το θαύμα που λέγεται "καριόκες Παπαπαρασκευά". Για σιροπιαστά, όμως, όλοι αφήνονται στα μουσουλμάνικα χέρια - δηλαδή, προτιμούν να τα αγοράζουν από το "Ζείδωρον" ή την "Ωραία Ελλάδα".
Στο άλλο άκρο της Ελλάδας, η Γαύδος μπορεί να απέκτησε ρεύμα, αλλά παραμένει ένας από τους πιο δύσκολους προορισμούς, όχι μόνο γιατί είναι το νοτιότερο σημείο Ελλάδας και Ευρώπης, αλλά και γιατί τα λεωφορεία -από Παλαιόχωρα ή Χώρα Σφακίων- ποτέ δεν απέκτησαν καλή ανταπόκριση με το καράβι.Η πρώτη ανθρώπινη μνήμη όποιου έχει επισκεφθεί τη Γαύδο είναι ο - παγκοσμίως διάσημος, πια- κατάλευκος οδηγός του τοπικού λεωφορείου, που παραλαμβάνει τους επισκέπτες από το λιμάνι και διανέμει στους τρεις βασικούς προορισμούς του νησιού. Το Σαρακίνικο, η πρώτη στάση, περιμένει τον οικογενειακό τουρισμό, έχοντας κάποιες βασικές δομές, δωμάτια, τρεχούμενο νερό και μαγειρευτό φαγητό.Οι νεώτεροι, συνήθως σκηνίτες, κατεβαίνουν στην παραλία του Αη-Γιάννη, αμμουδιά στολισμένη με κέδρους και πεύκα, στην οποία φτάνουν περπατώντας περίπου ένα δεκάλεπτο από κει που σε αφήνει το λεωφορείο. Οι "παλιές καραβάνες" και γνώστες, συνήθως βαδίζουν γρήγορα, ελπίζοντας ότι θα προλάβουν κα "καπαρώσουν" κάποια σκιά. Αν δεν τα καταφέρουν, δύσκολα μένουν στον καυτό ήλιο του νότου. Οι σκηνίτες προμηθεύονται τα απαραίτητα από το μπακάλικο- εστιατόριο- αναψυκτήριο που βρίσκεται κοντά στη στάση του λεωφορείου. Οι μέρες στον Αη-Γιάννη κυλούν με μπάνιο, φαγητό και νέες παρέες, δίπλα στην πολύ όμορφη θάλασσα. Οι νύχτες επιτρέπουν τη μουσική και κάνουν απαραίτητο το χοντρούτσικο υπνόσακο - η θερμοκρασία πέφτει αρκετά και απότομο.Τρίτη και τελευταία στάση ο Κόρφος στην ανατολική πλευρά του νησιού, με δωμάτια και κάμπινγκ μες στα πεύκα και μία συμπαθέστατη ταβέρνα. Από δω ξεκινάει η διαδρομή για την Τρυπητή. Μια ώρα κατσικόδρομος χωρίς έναν ίσκιο - απαραίτητο το καπέλλο και το μεγάλο μπουκάλι νερό- καταλήγει στο νοτιότερο άκρο του νησιού και της Ευρώπης και στην παραλία του, που άλλοτε είναι πεντακάθαρη κι άλλοτε βρώμικη από τις πίσσες των περαστικών καραβιών.Το φαγητό στα περισσότερα εστιατόρια του νησιού στηρίζεται σε όσα βγάζουν τα δίχτυα των ψαράδων από το πέλαγο, ολόφρεσκα και ελληνικά μαγειρεμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου