Έϊτζ και διατροφή

" Η διατροφή και ο ιός HIV συνδέονται στενά", δήλωσε ο Σαμλί Πλιανμπανγκτσάνγκ, περιφερειακός διευθυντής της ΠΟΥ για τη Νότιο-Ανατολική Ασία. "Ο ιός HIV προσβάλλει τη διατροφική κατάσταση του οργανισμού και γι αυτό η φτωχή διατροφή οδηγεί με ακρίβεια στην γρηγορότερη εξέλιξη της ασθένειας του AIDS", δήλωσε ο Σαμλί σε σεμινάριο υγειονομικών υπαλλήλων και ειδικών υγείας που συγκεντρώθηκαν αυτή την εβδομάδα στην Μπανγκόκ για να βρουν μια λύση στην αντιμετώπιση των δύο μεγάλων επιδημιών που πλήττουν την περιοχή της Νότιο-ανατολικής Ασίας, τον υποσιτισμό και το HIV/AIDS. " Η αναβάθμιση της φροντίδας και της αντιρετροϊκής θεραπείας δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την κατάλληλη στήριξη από τη διατροφή" τόνισε ο Σαμλί. Περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από το HIV/AIDS στο Μπαγκλαντές, το Μπουτάν, την Ινδία, την Ινδονησία, το Νεπάλ, την Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη, τη Νότια Κορέα και τη Σρι Λάνκα, την περιοχή που ορίζεται από τον ΟΗΕ ως Νότιο-ανατολική Ασία. Τα καλά νέα είναι ότι οι περισσότερες διατροφές στην Ασία περιέχουν και παρέχουν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που είναι αναγκαία στους ασθενείς με HIV/AIDS. " Εκτιμώ πως η ταϊλανδέζικη διατροφή είναι πολύ ισορροπημένη και περιέχει όλα τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζεται ένας οργανισμός, αλλά εξαρτάται από το πόσο τηρείται η ισορροπία ανάμεσα στους υδατάνθρακες, τις πρωτεΐνες και τα λίπη", δήλωσε η Ράνια Σααντέχ, επιστήμων που εργάζεται στο τμήμα διατροφής της ΠΟΥ στη Γενεύη. Στοιχεία αποδεικνύουν ότι άνθρωποι που είναι οροθετικοί στον HIV έχουν υψηλότερες ενεργειακές ανάγκες από αυτούς που δεν είναι. Οι ασυμπτωματικοί οροθετικοί ενήλικες ή παιδιά έχουν αυξημένες ενεργειακές ανάγκες κατά 10% από τα φυσιολογικά άτομα και χρειάζονται αυξημένη τουλάχιστον κατά 20% έως 30% ενέργεια για να διατηρήσουν φυσιολογικό σωματικό βάρος. Τα οροθετικά στον HIV παιδιά που έχουν απώλεια βάρους χρειάζονται πρόσληψη ενεργείας αυξημένης τουλάχιστον από 50% έως 100%. Η τήρηση μιας ισορροπημένης διατροφής σε χώρες όπου ο υποσιτισμός έχει πάρει ενδημικές διαστάσεις αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για τις υγειονομικές υπηρεσίες των χωρών αυτών.